طبق بند 14 استاندارد حسابداري شماره 11 ،
اين گونه مخارج به شرط احراز معيارهاي شناخت، در زمان وقوع به عنوان مخارج سرمايه اي محسوب و به گونه اي مناسب طي دوره منتهي به انجام اورهال بعدي، به هزينه منظور ميشود. معيارهاي شناخت به شرح زير است:
الف. ادامه استفاده مؤثر و كارا از داراييهاي مربوط مستلزم انجام بازرسي عمده (اورهال) باشد.
ب . جريان منافع اقتصادي آتي مرتبط با مخارج سرمايه اي به درون واحد تجاري محتمل باشد.
پ . بهاي تمام شده مخارج انجام شده به گونه اي اتكاپذير قابل اندازه گيري باشد.