به گزارش اداره کل روابط عمومی سازمان تأمین‌اجتماعی، براساس ماده ۳۳ قانون تأمین‌اجتماعی و بندهای الف و ب ماده ۱۱۲ قانون کار، کسانی که فقط برای فراگرفتن حرفه خاص، کارآموزی یا ارتقاء مهارت برای مدت معین در مراکز کارآموزی و یا آموزشگاه‌های آزاد آموزش می‌بینند و افرادی که به موجب قرارداد کارآموزی به منظور فراگرفتن حرفه‌ای خاص برای مدت معین که بیشتر از ۳ سال نباشد، در کارگاهی معین، کارآموزی توأم با کار اشتغال دارند، مشروط بر آنکه سن آنها از ۱۵ سال کمتر نبوده و از ۱۸ سال تمام بیشتر نباشد، کارآموز اطلاق می‌شود.
لازم به ذکر است، مشمولین ماده ۳۳، کارگران شاغلی که با توافق کتبی کارفرما به مراکز کارآموزی مراجعه می‌کنند، نیستند، زیرا مطابق بند (ب) ماده ۱۳ قانون کار، مزد این کارگران در مدت کارآموزی از مزد ثابت و مزد مبنا کمتر نخواهد بود و باتوجه به اینکه حق‌بیمه براساس مزد تعیین می‌شود و مزد این قبیل کارآموزان کمتر از مزد مبنا نیست، لذا حق‌بیمه سهم آنان نیز کمتر از آنچه به حداقل حقوق مشمولین قانون کار تعلق می‌گیرد، نخواهد بود.
بر این اساس، درصورتی که درآمد مزد کارآموز کمتر از حداقل حقوق مقرر در قانون کار باشد و باتوجه به اینکه حق‌بیمه سهم کارآموز و کارفرما نیز از آنچه به حداقل حقوق قانون کار تعلق می‌گیرد، کمتر است، لذا پرداخت مابه‌التفاوت حق‌بیمه سهم کارآموز به عهده کارفرما است.