ماده ۱۲۰ قانون کار در این خصوص مقرر کرده است که اتباع بیگانه نمی‌توانند در ایران مشغول به کار شوند مگر آنکه اولا دارای روادید ورود با حق کار مشخص بوده و ثانیا مطابق قوانین و آیین نامه‌های مربوطه، پروانه کار دریافت دارند.
در خصوص صدور پروانه کار برای اتباع بیگانه و اینکه این افراد بتوانند کار مشخصی داشته باشند، در قانون پیش‌بینی‌هایی وجود دارد. در ماده ۱۲۱ قانون کار، در این خصوص وزارت کار را مکلف کرده است تا با سه شرط اول اینکه در میان اتباع ایرانی آماده به کار افراد داوطلب واجد تحصیلات و تخصص مشابه وجود نداشته باشد و دوم تبعه بیگانه دارای اطلاعات و تخصص کافی برای اشتغال به کار موردنظر باشد و سوم از تخصص تبعه بیگانه برای آموزش و جایگزینی بعدی افراد ایرانی استفاده شود، برای اتباع بیگانه پروانه کار صادر کند.
البته مطابق ماده ۱۲۴ قانون کار، پروانه کار حداکثر برای مدت یک سال صادر یا تمدید و یا تجدید می‌شود. مدت اعتبار پروانه کار موقت هم حداکثر سه ماه است و تمدید آن مستلزم تایید هیات فنی اشتغال اتباع بیگانه خواهد بود. جدا از شرایط مشخص شده در قانون کار، اگر کارفرمایی اقدام به کارگیری اتباع غیرمجازی که پروانه کار ندارند، کند، بر اساس ماده ۱۸۱ قانون کار مجازات می‌شوند.
بر اساس این ماده، کارفرمایانی که اتباع بیگانه را که فاقد پروانه کارند و یا مدت اعتبار پروانه کارشان منقضی شده است به کار گمارند و یا اتباع بیگانه را در کاری غیراز آنچه در پروانه کار آنها قید شده است بپذیرند و یا در مواردی که رابطه استخدامی تبعه بیگانه با کارفرما قطع می‌گردد مراتب را به وزارت کار و امور اجتماعی اعلام نکنند، باتوجه به شرایط و امکانات خاطی و مراتب جرم به مجازات حبس از ۹۱ تا ۱۸۰ روز محکوم خواهند شد.
همچنین در بند(ج) ماده ۱۱ قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت هم در خصوص جریمه کارفرمایانی که از اتباع بیگانه استفاده می‌کنند، مقرر شده است که به منظور جلوگیری از حضور نیروی کار غیر مجاز خارجی در بازار کار کشور، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مکلف است کارفرمایانی که اتباع خارجی فاقد پروانه را به کار می گیرند بابت هر روز اشتغال غیرمجاز هر کارگر خارجی معادل پنج برابر حداقل دستمزد روزانه جریمه کند و در صورت تکرار تخلف این جریمه ۲ برابر خواهد شد.
منبع:حمایت