کاربرگ های عمومی :
برای استفاده در برنامه ریزی و اداره امور حسابرسی، طراحی می شوند. کاربرگ های برنامه ریزی حسابرسی، طرح های کلی و برنامه های حسابررسی، نمود گرها و پرسش نامه کنترل های داخلی، قرارداد حسابرسی، بودجه زمانی و یادداشت نکات، نمونه هایی از کاربرگ های عمومی محسوب می شود.
کاربرگ نهایی :
همان کاربرگ تراز آزمایشی نیز نامیده می شود جدولی است حاوی مانده سال جاری و سال قبل حساب های دفتر کل و ستون های اصلاحات پیشنهادی، تعدیلات طبقه بندی و همچنین، اقلام نهایی که در صورت های مالی منعکس خواهد شد. کاربرگ نهایی، جدول اصلی کنترل و تلخیص تمام کاربرگ های پرونده است و به عنوان ” ستون فقرات ” مجموعه کاربرگ های حسابرسی محسوب می شود.
کاربرگ های اصلی :
مشابه کاربرگ نهایی بوده و نشان دهنده یکی از سرفصل های عمده صورت های مالی می باشد. کاربرگ اصلی برای تلفیق هر گروه از حساب های مشابه دفتر کل بکار می رود و جمع هر یک ازر این کاربرگ ها، یکجا به کاربرگ نهایی منتقل می شود.
برای مثال : کاربرگ اصلی وجوه نقد شامل مانده حسابهای بانکی، صندوق، تنخواه گردانها و غیره است.
کاربرگ اصلاحات پیشنهادی و تعدیلات طبقه بندی :
کاربرگ اصلاحات پیشنهادی، پیشنویس ثبت های روزنامه ای که حسابرسان برای تصحیح اشتباهات یا تخلف های با اهمیت کشف شده در صورت های مالی و مدارک حسابداری صاحبکار تهیه می کنند. کاربرگ تعدیلات طبقه بندی شامل اقلامی است که ثبت آنها در دفاتر صحیح است، اما برای ارائه مطلوب صورت های مالی باید تجدید طبقه بندی شوند.
برای مثال : مانده بستانکار با اهمیت حساب های دریافتی باید تحت عنوان یک بدهی ، تجدید طبقه بندی و در تراز نامه منعکس شود . از آنجایی که تعدیلات طبقه بندی تنها بر نحوه ارائه صورت های مالی تاثیر دارد، تعدیلات مزبور در دفاتر صاحبکار ثبت نمی شود و تنها در کاربرگ های حسابرسی منعکس می گردد.
کاربرگ های تفصیلی :
که همان کاربرگ فرعی نیز نامیده می شود، کاربرگی است که اجزای اصلی یا ریز مانده یک حساب دارایی یا بدهی، مانند صورت ریز مبالغ دریافتی از مشتریان که جمع آن مانده حساب های دریافتنی می باشد، را نشان می دهد.
کاربرگ تجزیه و تحلیل :
خلاصه هایی از تغییرات طی دوره یک حساب دفتر کل را نشان می دهد. از این کاربرگ بیشتر در رسیدگی به حساب های عمده و کم گردش مانند اموال، ماشین آلات و تجهیزات، بدهی های بلند مدت، حقوق صاحبان سرمایه و ذخیره مطالبات مشکوک الوصول که طی سال معاملات زیادی در آنها ثبت نشده است، استفاده می شود.
کاربرگ صورت مغایرت :
حسابرسان معمولا به منظور اثبات مبالغ ثبت شده در حساب ها، مبالغ مذبور را با اطلاعات و مدارک بدست آمده از سایر منابع مقایسه و تطبیق می دهند. در اینگونه موارد، حسابرسان کاربرگی به نام صورت مغایرت تهیه می کنند، مانند کاربرگ تطبیق مانده حساب های دریافتنی با تاییدیه های دریافتنی از مشتریان. از این کاربرگ بیشتر در رسیدگی به حسابهای دریافتنی، حساب های پرداختی، موجودی نقد و بانک و موجودی مواد و کالا استفاده می شود.
کاربرگ های محاسباتی :
حسابرسان معمولا برای تایید و اثبات صحت و درستی برخی از حساب های خاص و برخی از مبالغ، محاسبات مستقلی را در یک کاربرگ انجام می دهند و نتایج حاصل از آن را با مبالغ منعکس و در مدارک حسابداری صاحبکار مقایسه می کنند. از این کاربرگ که اصطلاحا “کاربرگ محاسباتی ” نامیده می شود، برای اثبات اقلامی مانند هزینه استهلاک، هزینه سود تضمین شده وام ها، مالیات حقوق، مالیات بر درآمد، حق بیمه سهم کارفرما، ذخیره مزایای پایان خدمت کارکنان، سود هر سهم نظایر آنها استفاده می شود.
مدارک مؤید :
حسابرسان علاوه بر رسیدگی به مدارک حسابداری صاحبکار و بررسی سیستمهای حسابداری و کنترل های داخلی آن، مدارک تشریحی دیگری را نیز برای اثبات صحت مطالب منعکس در صورت های مالی و توجیح گزارش خود گرد آوری می کنند ، به اینگونه مدارک اصطلاحا مدارک موید گفته می شود.