به گزارش باشگاه خبرنگاران، اولین نوع بیمه عمر که متداولترین آن است، بیمه مدت دار یا Term Life Insurance نام دارد. در این بیمه بیمه گر متعهد می شود در قبال دریافت حق بیمه (Premium) در طول دوره بیمه (Term) و تا قبل از اتمام دوره بیمه (Expiry Date)، در صورت فوت بیمه گذار وجه بیمه توافق شده (Death Benefit) را به بازماندگان بپردازد.
 
در سنین پایین تر این نوع بیمه بسیار ارزان است، اگرچه به دلیل ارزان بودن توصیه نمی شود، و با حق بیمه ماهانه بسیار اندکی که از هزینه یک وعده غذا در رستوران معمولی بیشتر نیست می توانید آن را خریداری نمایید. اما در سنین بالا هزینه بیمه مدت دار به شکل بسیار قابل توجهی افزایش می یابد. دلیل این موضوع هم این است که اصولا این نوع بیمه برای پوشش عمر در دراز مدت طراحی نشده.
 
بیمه در واقع با هدف انتقال ریسک های مختلف خریداری می شود، مثلا اگر شما یک محموله را بین دو نقطه بخواهید جابجا کنید می توانید با بیمه کردن آن، ریسک احتمال آسیب دیدن یا گم شدن محموله را به بیمه گذار منتقل نمایید. به همین ترتیب در قبال تعهدات مالی زندگی که هر خانواده ای به طور طبیعی با آن درگیر است، مانند وام خانه مسکونی، اتوموبیل یا هزینه های تحصیل، می توانید اعضای خانواده را در مقابل ریسک های ناشی از نبود نان آور اصلی خانواده، محافظت کنید.
 
البته من امیدوارم هرگز هیچ اتفاق ناگواری برای هیچیک از شما رخ ندهد، اما حقیقت زندگی این است که همه ما در معرض خطرات مختلف قرار داریم و در صورتی که فقدان نان آور خانه رخ دهد، بایستی حتما از قبل برنامه ریزی های لازم برای انتقال بار مالی این موضوع به بیمه گر مناسب انجام شده باشد، تا از فروپاشی زندگی و از دست دادن فرصت هایی که تضمین کننده آینده بهتر برای فرزندان است ممانعت شود.
 
برگردیم به موضوع بیمه مدت دار، این بیمه برای هنگامی است که افراد در مدت معینی تعهدات مالی بالایی دارند و مایل هستند که در صورت فقدان ایشان، خانواده از این موضوع متاثر نشود.
 
برای مثال فرض کنید که شما در مدت 20 سال متعهد پرداخت وام ملک شخصی خود بوده و یک ملک دیگر نیز به عنوان سرمایه گذاری خریده اید که وام آن هم بر عهده شما است. در این صورت منطقی است که بیمه ای با پوشش مالی کافی که مساوی مقدار بدهی شما است برای مدت 20 سال خریداری کنید تا خطرات و رخدادهای پیش بینی نشده، دست کم باعث از دست رفتن این سرمایه ها نشده و زندگی خانواده شما را در هم نریزد.
 
لازم است بدانید که در صورتی که مقدار بیمه کافی نباشد، موسسه مالی ای که پول خرید ملک شخصی را به فرد وام داده است در صورت فوت وی، خواستار فروش فوری آن ملک خواهد شد که این میتواند تمامی یا بخشی از سرمایه خانواده را به خطر بیاندازد.
 
معمولا این نوع سرمایه گذاری ها را در سنین پایین تر و میانی انجام می دهید به این ترتیب از مزیت پرداخت حق بیمه کمتر هم بهره مند می شوید. اما با بالا رفتن سن، فرض بر این است که تعهدات شما کمتر شده و دارایی هایتان افزایش می یابد.
 
این را هم به خاطر داشته باشید که بیمه مدت دار را فقط تا قبل از رسیدن به 71 سالگی می توانید خریداری کنید البته هزینه آن در آن سنین واقعا سنگین خواهد بود و ممکن است چند هزار دلار در ماه باشد. به این ترتیب دیگر بیمه مدت دار به درد شما نخواهد خورد و لازم است از نوع دیگر انواع بیمه عمر که بیمه های دائمی هستند استفاده کنید.
 
بیمه های دائمی در انواع مختلفی ارایه می شوند و نه فقط مانند بیمه موقت شما و خانواده شما را در قبال ریسک ناشی از فوت تحت پوشش قرار می دهند بلکه نوعی سرمایه گذاری نیز هستند و در مواردی می توانید بعد از مدت معینی پرداخت حق بیمه را متوقف کرده و همچنان پوشش بیمه خود را داشته باشید که در این صورت می گویند شما Self Insured شده اید یعنی بدون پرداخت حق بیمه تا آخر عمر تحت پوشش هستید.
 
در برخی از این نوع بیمه ها می توانید به پول خود قبل از فوت هم دسترسی داشته و در صورت لزوم از آن استفاده هم بکنید. از نمونه های این بیمه می توان به Whole Life و Universal Life اشاره کرد.
 
هر دو نوع بیمه مدت دار و دائمی دارای جزییات و ریزه کاری های فراوان و انواع گوناگونی هستند و در عین حال می توان این دو را بر اساس نیاز ترکیب کرد و بهترین و کم هزینه ترین را خریداری نمود.
 
کمک گرفتن از یک متخصص و مشاور بیمه به شما امکان می دهد تا با اطلاع کافی از جزییات و ریزه کاری های موجود، بیمه مناسب را برای خود و خانواده خریداری کنید. یادتان باشد که مشاورین بیمه برای خدمات خود از شما هزینه ای دریافت نمی کنند.