2)در کار گروهی “من” وجود ندارد.
البته که هست. به اندازه ی اعضای گروه “من” وجود دارد. این افراد  گروه را قویتر میکنند؛ هرچه فردیت بیشتر, بهتر. بهترین گروهها معمولا ترکیبی از اهداف، چشم اندازها و استعدادهای افراد عضو گروه بوده اند.
اگر میخواهید که گروهی سختتر کار کرده و اهداف بیشتری را محقق کند، کاری کنید که اشخاص احساس کنند که نه تنها میتوانند به اهداف گروهی بلکه به اهداف خودشان نیز دستیابند. درعوض سرکوب فردیت در گروهها برای اینکه بدانید چگونه هر فرد در گروه میتواند هردو را انجام دهد، وقت صرف کنید.
3)قسمت این نبوده دیگه.
هیچ ربطی به سرنوشت ندارد. چیزی اشتباه میشود، سعی کنید علت را یافته و از آن درس بگیرید. عبارت “اوه.. قسمت نبوده دیگه” نه تنها از روی تنبلی ست بلکه مسئولیت را متوجه جای دیگری میکند.
“بیایید ببینیم دفعه ی بعد چه میتوانیم انجام دهیم”  عبارت مناسبی ست که مسئولیت را متوجه شما میکند.
4)این احتمالا چیزی نیست که بخواهید بشنوید.
شنیدن خبر بد اصلا خوب نیست. اما وقتی میگویید که فلان چیز آنچه میخواهم بشنوم نیست، شما توپ را در زمین من میاندازید. و موضوع بنوعی مشکل من میشود.
چنین کاری نکنید. علت یک تصمیمگیری را شرح دهید. دلایل خود را تشریح کنید. شاید هنوز هم نخواهم که آن خبر را بشنوم، اما به ابن ترتیب تمرکز بر موضوع موردنظر باقی میماند و نـه بر من.
5)شکست یک انتخاب نیست
این معمولا از سوی رهبرانی استفاده میشود که کلافه شده اند و میخواهند سوالات راجع به یک تصمیم بحث برانگیز و یا هدف غیرممکن را تمام کنند. “همگی گوش کنید! شکست یک انتخاب نیست”
شکست همیشه محتمل است. اینکه بگویید محتمل نیست، چیزی را تغییر نمیدهد.
تصمیمات خود را توجیه کرده و به سوالات سخت پاسخ دهید. اگر نمیتوانید شاید تصمیمتان چندان خردمندانه نبوده است.