به گزارش سایت خبر تامین ۲۴- براساس قانون تامین اجتماعی و ماده ۲۸، حق بیمه ۳۰ درصد مزد یا حقوقی است که هفت درصد آن به عهده بیمه شده، ۲۰درصد به عهده کارفرما و سه درصد نیز به وسیله دولت تامین می‌شود.

حق بیمه عبارت از وجوهی است که به حکم قانون تامین اجتماعی و برای استفاده از مزایای آن به این سازمان پرداخت می‌شود و تمامی وجوه، مزایای نقدی یا غیرنقدی مستمر که در مقابل کار به بیمه شده پرداخت می‌شود، مبنای کسر حق بیمه قرار می‌گیرد.

بنابراین وجوه مبنای کسر حق بیمه نباید از حداقل حقوق کارگر که همه ساله از طرف شورای عالی کار اعلام می‌شود کمتر و از حداکثر حقوق مبنای کسر حق بیمه که توسط شورای عالی تامین اجتماعی اعلام می‌شود، بیشتر باشد.

لذا میزان حق بیمه بر مبنای مزد یا حقوق بیمه شده با رعایت بند پنج ماده دو و ماده ۳۹ قانون تامین اجتماعی و آیین نامه اجرایی آن محاسبه می‌شود، بدین صورت که در زمینه کارگاه‌هایی که فاقد دستمزد مقطوع موضوع ماده ۳۵ قانون تامین اجتماعی هستند، براساس مزد یا حقوق و مزایای دریافتی مشمول کسر حق بیمه و درخصوص کارگاه‌های مشمول دستمزد مقطوع طبق دستمزد مقطوع تعیین شده انجام می‌پذیرد.

کارفرمایان کارگاه‌های یادشده نیز که کارگر در اختیار یا استخدام دارند، مکلفند صرفنظر از نوع قرارداد کار، ترتیب استخدام، نحوه پرداخت مزد یا حقوق صورت مزد و حقوق فوق العاده شغل و مزایای کارکنان خود را در مهلت مقرر قانونی تعیین شده به سازمان ارسال و پرداخت کنند.

براساس قانون بیمه بیکاری مصوب ۶۹، سه درصد به حق بیمه مشمولان قانون کار اضافه شده که این مبلغ برعهده کارفرما است، ضمنا در مشاغل سخت و زیان آور نیز کارفرما مکلف به پرداخت چهار درصد مستمری کارهای سخت و زیان آور علاوه بر حق بیمه و حسب مورد، بیمه بیکاری است.