به موجب ماده 240 اصلاحیه قانون تجارت ، هر سودی که بدون رعایت مقررات این قانون تقسیم شود ، منافع موهوم تلقی می شود .
مطالعه مفاد اصلاحیه قانون تجارت بیانگر این موضوع است که هر سودی بیشتر از سود قابل تقسیم تعریف شده در ماده 239 این قانون تقسیم شود ، از نظر این قانون ، منافع موهوم است .
از سوی دیگر احراز سود قابل تقسیم نیز باید در چارچوب مفاد مواد 233 ، 234 ، 236 تا 239 اصلاحیه قانون تجارت باشد .
جعفر لنگرودی در کتاب ترمینولوژی حقوق ، منافع موهوم را چنین تعریف می کند :« منافعی که شرکت بازرگانی بدئن رعایت قانون ( از قبیل اندوختن سرمایه احتیاطی و استهلاکات ) ، برخلاف واقع (مانند اینکه قیمت مال التجاره را زیادتر از واقع معرفی کند ) نشان می دهد ، در غیر اینصورت منافع واقعی نامیده می شود».
به طور کلی می توان گفت منافع موهوم به منافعی گفته می شود که بر اساس قانون ، قابل تقسیم نبوده و یا از اساس وجود نداشته باشد و مدیران شرکت برخلاف حقیقت چنین وانمود کرده باشند که شرکت ( به تعبیری درست تر واحد اقتصادی ) سود کرده است و این سود غیر واقعی را تقسیم کنند.