برای همه ما پيش می آيد که به سبب بيماري و يا کارهای پيش بيني شده و يا پيش بيني نشده شخصی ناچاريم محل کار را برای مدتی ترک کنيم ، در اين حالت اگر ترک کار به سبب اموری غير از بيماري باشد، نوع مرخصی استحقاقی و اگر به دليل وقوع بيماری باشد، نوع مرخصی استعلاجی ناميده می شود.
اين حق که از ديرباز برای کارگر و کارمند به رسميت شناخته شده، در قانون کار جمهوری اسلامی ايران مورد تاکيد قرار گرفته است.
ماده ۶۴ قانون کار، مدت مرخصي استحقاقی سالانه برای يک کارگر را در مجموع يک ماه در نظر گرفته است. اين رقم به صورت ماهانه معادل ۲/۵ روز خواهد بود. کانال شبکه اجتماعی حسابداران.
کارگران می توانند تنها ۹ روز از اين يک ماه را به عنوان ذخيره و برای دريافت مزد اضافه در نظر بگيرند و در صورتي که در طول يک سال از اين يک ماه استفاده نکنند – به استثنای همان ۹ روز – حق آن ها در مورد بقيه روزهای باقی مانده از بين خواهد رفت.
درمشاغل سخت و زيان آور که در قسمت های قبل به موضوع آن اشاره کرديم، ميزان مرخصی استحقاقی افزايش می يابد و به ۵ هفته در سال (تقريبا ۳ روز در ماه) می رسد.
با اين حال ماده ۶۵ قانون کار تصريح دارد که حتی الامکان در مورد اين مشاغل استفاده از مرخصی بايد در دو نوبت در طول سال صورت گيرد.