عادت‌هایی که منجر به اخراج شما می‌شود

یکی از توصیه هایی که به افراد داده می شود تا در شرکت خود موفق باشند و پیشرفت کنند این است که خودآگاه تر باشند و مطمئن باشند که عاداتی دارند که برای شرکت ارزشمند است.

در اینجا به ۱۴ عادت بدی اشاره می کنیم که به قیمت از دست دادن شغلتان تمام می شوند:

مسامحه:

این عادت عادت بطور جدی می تواند به محیط کاری شما لطمه بزند. اگر شما یکی از آن افرادی هستید که معتقد است باید در دقیقه نود بهترین عملکرد را داشته باشید و پروژه ها و وظایف را تا روز آخر یا ساعت آخر نگه می دارید، از تأثیر عادت خود بر همکارانتان خبر ندارید. اگر شتاب دقیقه نودی شما باعث شود که دیگران سریعتر کار کنند و احتمالاً شما عصبانیت خود را سر آنها خالی کنید، در صورت شکست پروژه یا تمام نشدن آن سر موعد، اولین کسی که سرزنش می شود شما هستید.

دروغ گویی:

دادن اطلاعات غلط درباره برگه ساعات کاری یا موارد دیگر و سوءاستفاده از حساب های هزینه و کارت های اعتباری شرکت و دزدیدن پاداش همکاران یا چیزهای دیگر می تواند به قیمت از دست دادن کارتان تمام شود. مطمئن ترین راه برای پایان دادن به شغلتان این عادت است که حقیقت را وارونه جلوه دهید و دروغ های کوچک و بزرگ بگویید. عدم صداقت یک شیب لغزنده و زمین خوردن با سر را به همراه دارد. چه در حوزه کسب و کار باشیم چه در حوزه بانکی، دانشگاهی یا ارتشی، رسانه یا کارهای خیریه، مسکن یا بهداشت و درمان، بازار یا وزارتخانه، اگر صداقت نداشته باشیم و به کارفرمای خود خیانت کنیم، لیاقت آن شغل را نداریم.

منفی بافی:

بسیاری از ما از روی عادت غیبت می کنیم، شکایت می کنیم یا غر می زنیم. همه اینها نتیجه مشترکی دارند: برای کارفرما یا مدیر خود تبدیل به سردرد می شویم. رئیس شما احتمالاً مسئول اطمینان از آن است که تیم او به روحیه مثبت تیم کمک می کند و هر کسی که در تیم سازنده نباشد، تأثیر منفی بر او می گذارد. مدیران به کارمندان منفی باف عنوان “سرطان” داده اند و دلیل خوبی هم دارند. نهایتاً باید آنها را قطع کرد و دور انداخت. راه حل قضیه این است که اگر شکایتی دارید، مستقیماً و بطور خصوصی با رئیس خود صحبت کنید. هرگز اول برای دریافت حمایت برای همکاران خود شکایت نکنید.

ارتباط ضعیف از طریق ایمیل:

این شامل همه چیز از جمله جواب ندادن به ایمیل ها و همچنین نحوه ارتباط برقرار کردن از طریق ایمیل می شود. اگر عادت دارید که خیلی دیر به ایمیل ها جواب دهید ممکن است ضرب الاجل ها یا جلسات را از دست بدهید، تأخیر کنید یا گیج شوید و غیر حرفه ای محسوب شوید.

دیر کردن:

اگر دائماً دیر به سر کار می رسید یا از ساعت های تنفس دیر برمی گردید، این نشانه بی اعتنایی و بی خیالی شماست. پس به موقع بیایید و گاهی کمی هم زودتر بیایید و نشان دهید که به زمان و مخصوصاً به شغلتان و وقت دیگران اهمیت می دهید. چه بخواهید چه نخواهید دیر رسیدن نشانه بی احترامی به قرارداد اجتماعی محل کار و همکارانی است که برای زود رسیدن به محل کار تلاش می کنند.

اعتیاد به شبکه های اجتماعی:

یک راه رایج دیگر برای از دست دادن کار، وسواس شدیدی است که بسیاری از کارمندان به شبکه های اجتماعی دارند. بعضی شرکت ها اقداماتی جهت نظارت یا محدود کردن استفاده کارمندان از شبکه های اجتماعی صورت داده اند و بعضی شرکت ها نیز دسترسی به این سایت ها را کاملاً مسدود کرده اند. پس بدانید که وقت گذاشتن زیاد روی شبکه های اجتماعی یا وبسایت های نامربوط به کارتان، به قیمت شغلتان تمام می شود.

عادات بد زبان بدن:

آیا همیشه چشم می گردانید؟ آیا دستتان می لرزد؟ آیا از تماس چشمی اجتناب می کنید؟ همه اینها می توانند شغلتان را تباه کنند. مردم باید بدانند که اعمال آنها صدایشان بلندتر از حرف های آنهاست. و اکثر ارتباطات ما از طرق غیرشفاهی صورت می گیرد. همکاران، مدیران یا مشتریان ممکن است بعضی از عادات ارتباطی غیرشفاهی شما را بی ادبانه یا غیرحرفه ای تلقی کنند و این چیزها در نهایت تأثیر بدی بر پیشرفت کاری شما دارند.

حواس پرتی:

اگر شما همیشه حواستان پرت است، ممکن است نتوانید به درستی فرهنگ محل کار را ارزیابی کنید و این به شغل شما آسیب می زند. هر محل کاری فرهنگ و سبک خودش را دارد و طرز لباس پوشیدن، فضای اجتماعی یا سلسله مراتب رسمی و غیررسمی آنها متفاوت است. عدم توجه به فرهنگ محل کار و هماهنگ شدن با آن شما را تبدیل به کارمندی نامطلوب می کند. باید عادات شخصی بدی که حواس همکارانتان را پرت می کنند کنار بگذارید. کار کردن در یک اداره یعنی باید نسبت به همکاران خود توجه نشان دهید و طوری رفتار نکنید که حواس آنها را از کار پرت کند. مواردی همچون بوی بد بدن، آوردن غذاهای بدبو، گوش کردن به موسیقی با صدای بلند، گفتن جوک های نامناسب یا استفاده از تلفن همراه و تماس های مکرر می تواند به راحتی و آسایش همکاران صدمه بزند.

دستور زبان ضعیف:

وقتی می شنوید که فردی از دستور زبان ضعیف، کلمات عامیانه یا دشنام استفاده می کند، متوجه می شوید که این فرد بی سواد است. به خودتان یادآوری کنید که شما در منزل نیستید و در مهمانی با دوستانتان حرف نمی زنید. همیشه فکر کنید که رئیس تان نزدیک است و ممکن است صدای شما را بشنود.

سندروم گرگ تنها:

همیشه عادت دارید کارها را به تنهایی انجام دهید؟ این در اداره جوابگو نیست. در بعضی مواقع استقلال داشتن خوب است و برای تمام کردن پروژه باید دقت و تمرکز خود را جمع کنید، ولی در اداره کار تیمی همیشه به موفقیت می انجامد. کار تیمی شامل رفتارهای مثبت بسیاری از جمله احترام گذاشتن، کمک کردن و انجام کارهایی است که در شرح وظایف شما نیست. اگر در تیم شرکت نکنید، حمایت همکارانتان به هنگام نیاز را نخواهید داشت.

ناکارآمدی:

عادات بدی مانند بی نظمی، هدر دادن وقت و پرحرفی باعث می شوند که کارمند ناکارآمدی باشید. شاید متوجه نشوید ولی همکارانتان برای کار در اداره هستند نه اجتماعی شدن و حرف زدن، و شاید نخواهند با برهم زدن گفتگوی شما بی ادب محسوب شوند. هیچ کس دوست ندارد دیگران در محل کار از او اجتناب کنند، پس گفتگوهایتان را کوتاه کنید و میزتان را مرتب نگه دارید و وقت زیادی را به چیزهای غیرکاری اختصاص ندهید.

بدخلقی:

اگر آرامش تان را از دست بدهید، این بدان معناست که شما نمی توانید تحت فشار کار کنید یا مسئولیت هایتان را به درستی به عهده بگیرید. از تمرین های کاهش استرس مانند مدیتیشن یا نفس های عمیق کمک بگیرید و مشکلات شخصی تان را وارد کار نکنید.

بی نزاکتی:

مهمترین چیزها آنهایی هستند که وقتی بچه بودیم یاد گرفتیم. وقتی چیزی می خواهید بگویید “لطفاً”. وقتی کسی به شما چیزی می دهد تشکر کنید. اگر کسی را نمی شناسید خودتان را معرفی کنید. اگر لازم است حرف کسی را قطع کنید معذرت خواهی کنید. نزاکت و ادب خیلی مهم است، پس بی ادب نباشید. اگر هم چیز خوبی برای گفتن ندارید اصلاً حرف نزنید.

حرف زدن بدون فکر کردن:

اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که زود حرف از دهانتان می پرد و بعد پشیمان می شوید باید آن را در محل کار کنترل کنید. گفتن حرفی نسنجیده در یک جلسه یا در یک ایمیل می توانید حرفه شما را تباه کند.